«Η προσφυγιά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής και ατομικής ιστορίας του ανθρώπου που χάνεται στα βάθη των αιώνων των εποικισμών, της αποικιοκρατίας, των Σταυροφοριών, των Μεγάλων πολέμων αλλά και των νέων «μικρών» πολέμων. Άμαχοι πληθυσμοί εξαναγκάζονται σε άτακτη φυγή για να επιβιώσουν. Ο βίαιος εκτοπισμός και η αποκοπή από την εστία τους σηματοδοτεί το αιφνίδιο σταμάτημα του χρόνου που ως τότε κυλούσε στην κοίτη της καθημερινότητας. Η ξαφνική μετατροπή τους σε έναν ξένο, συνήθως ανεπιθύμητο, αποτελεί ένα τραύμα που σφραγίζει το είναι τους. Ο ζωγράφος επιχειρεί να συλλάβει αυτή τη σύγχρονη αλλά και τόσο παλαιά δυστοπία. Εστιάζει στα πρόσωπα που είδε
στον προσφυγικό καταυλισμό της Λέσβου, στα πρόσωπα των προσφύγων που συναντά στην Αθήνα σήμερα. Συλλαμβάνει τις μορφές ως στιγμιότυπα μιας ζωής που εκτυλίσσεται πέρα από τον τόπο και τον χρόνο.»

Επιμέλεια κειμένου: Λήδα Καζαντζάκη